Steile eiken topgevels, onderschoer, hoge zadeldaken en endskamers. Het zijn kenmerken van Twentse boerderijen die tussen stokoude eiken in het glooiende en kleinschalige landschap staan. De stichting Twentse Erven, die zich sterk maakt voor behoud van de identiteit van het buitengebied, is trots op het agrarisch erfgoed dat generaties lang bewaard is gebleven in het oosten van Nederland. De regio Twente had tot voor kort niets overkoepelends voor haar boerenerven, zoals dat in andere delen van Nederland al langer wel het geval is. Een aantal jaar geleden werd daarom in een regionale krant een oproep gedaan aan bewoners van de boerenbedrijven in het buitengebied. De respons was overweldigend. Niet in het minst vanwege de uitleg in het artikel over de doelstelling van de stichting. “Wat mag ik verbouwen aan mijn boerderij? Hoe moet ik het geheel onderhouden? Hoe zag mijn hoeve er vroeger uit voor de vele verbouwingen? Zijn er subsidiemogelijkheden en hoe moet ik die aanvragen? Op dat soort vragen willen wij als Twentse Erven antwoord geven. Ook hopen wij bewoners te inspireren met praktische tips om hun wegwijs te maken. Wij kunnen eigenaren bovendien met elkaar in contact brengen en daarmee onverstandige beslissingen voorkomen,” meent woordvoerder Philip Heitkamp, actief lid van de stichting. Heitkamp bezit veel kennis over restauratie en verbouw van monumentale boerderijen. “Twentse Erven zet zich in voor behoud van het boerenerf. Van boerderij tot bijgebouwen, maar ook voor bomen en beplanting. Het begrip boerenerf is ruim.” De stichting hoopt dat het aantal boerderij eigenaren en vrijwilligers dat zich aanmeldt de komende tijd verder zal groeien, want grotere bekendheid van het Twentse erf draagt bij aan behoud.
